آشنایی مختصر با گوش و حلق و بینی

فتبارک

 دستگاه شنوایی انسان:

۱. گوش بیرونی
۲. لاله گوش
۳. مجرای گوش
۴. پرده صماخ
۵. گوش میانیگوش و حلق و بینی
۶. استخوان‌های گوش میانی
۷. استخوان چکشی
۸. استخوان سندانی
۹. استخوان رکابی
۱۰. حفره صماخی پرده گوش
۱۱. استخوان گیجگاهی
۱۲. شیپور استاش
۱۳. گوش درونی
۱۴. پیچ‌راه
۱۵. مجرای نیمه‌حلقوی
۱۶. دالان (دهلیز) گوش
۱۷. پنجره یا منفذ دالانی
۱۸. پنجره یا منفذ گرد
۱۹. حلزون گوش
۲۰. عصب دالانی یا دهلیزی
۲۱. عصب شنوایی
۲۲. مجرای درونی شنوایی
۲۳. عصب دهلیزی حلزونی

 

گوش اندام حسی است که صدا را دریافت می‌کند.

گوش انسان از سه قسمت خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده‌است.

امواج حرکتی صوت در گوش به امواج الکتریکی تبدیل و به مغز فرستاده می‌شوند.

گوش انسان قادر است بین ۲۰ تا ۲۰۰۰۰ هرتز را درک کند.

به این محدوده محدوده شنوایی انسان می‌گویند. 

استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به دریچهٔ بیضی ختم می‌شود که سطح آن ۱۴ مرتبه از پردهٔ صماخ کوچکتر است و در نتیجه فشار برآن ۱۴ مرتبه بیشتر می‌باشد.

گوش از سه بخش مختلف تشکیل شده است: گوش خارجی، میانی و درونی.

گوش خارجی، گرفتن امواجگوش

گوش بیرونی یا خارجی را که دیگران آن را می‌بینند لاله گوش می‌گویند. مهمترین کار گوش بیرونی گرفتن صداها است.

وقتیکه صدا ایجاد می‌شود، امواج صوتی تولید و در هوا منتشر می‌شوند؛ بعد از اینکه امواج وارد گوش بیرونی شدند از طریق سوراخ گوش وارد گوش می‌شوند و راهی گوش میانی می‌گردند.

یکی از وظایف گوش بیرونی حفظ گوش از طریق جرم گوش می‌باشد؛ این جرم مخصوص، گوش را از پوست اطراف سوراخ گوش در مقابل عفونت ها محافظت می‌کند. گوش ها ماده‌ای شبیه موم ترشح می‌کنند تا از داخل گوش محافظت نمایند.

اگر ترشح موم خیلی زیاد باشد، سفت می‌شود و ممکن است گوش را به درد بیاورد واگر خودتان بخواهید موم سفت شده را از گوش خارج کنید به گوشتان آسیب خواهد رساند. مجرای گوش خارجی، لوله ایست به طول ۲ یا ۳ سانتیمتر که در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم داردو به پردهٔ صماخ ختم می‌شود.

ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیلهٔ هوا منتقل می‌شود و پس از آن به وسیلهٔ محیط‌های جامد یا مایع به گوش میانی انتقال می‌یابد. گوش و حلق و بینی2

گوش میانی: ارتعاشات مفید

مهمترین کار گوش میانی گرفتن امواج صوتی است که گوش خارجی می‌گیرد و آنها را به لرزش تبدیل می‌کند و به گوش درونی می‌فرستد و این عمل را با استفاده از پرده گوش که گوش بیرونی را از گوش میانی جدا می‌کند انجام می‌دهد. سه استخوان ریز و ظریف موجود در گوش را استخوانچه می‌نامند.

پرده گوش قسمتی از پوست نازکی است که مثل طبل محکم گسترده شده است و به اولین استخوانچه چسبیده است این استخوان کوچک استخوان چکشی (مالئوس) نامیده می‌شود.

استخوان چکشی به استخوان کوچک دیگری چسبیده است که به آن استخوان سندانی گفته می‌شود؛ استخوان سندانی به کوچکترین استخوان در بدن متصل است که به آن رکابی می‌گویند.

گوش داخلی: شروع تحریکات عصبی

بعد از اینکه امواج صوتی در گوش میانی به ارتعاش تبدیل شده ارتعاشات وارد گوش میانی می‌شوند.

ارتعاشات داخل حلزون شنوایی می‌روند، حلزون شنوایی یک لوله کوچک و حلقه‌ای در گوش داخلی و جزء لابیرنت غشایی است؛ حلزون شنوایی پر از مایع است و روی آن را هزاران تار از موهای باریکی پوشانده است.

وقتی ارتعاشات صوتی به مایع داخل حلزون شنوایی برخورد می‌کنند، مایع داخل حلزون شروع به لرزیدن می‌کند.

انواع مختلف صداها نمونه‌های مختلفی از ارتعاشات می‌سازد؛ ارتعاش باعث حرکت موهای ریز سلول های شنوایی می‌شود و هر چه ارتعاش بیشتر باشد موهای سلول حلزون بیشتر حرکت خواهد کرد.

 دستگاه حلق انسان:حنجره

حلق (به انگلیسی: pharynx)، فضای بینابینی میان حفره دهانی و دستگاه‌های تنفس و گوارش می‌باشد.

حلق مجرایی عضلانی-غشایی است که یک منطقه ارتباطی بین ناحیهٔ بینی، حنجره و مری تشکیل می‌دهد.

حلق شامل سه بخش می باشد که عبارتند از:حلق

حلق بینی (Nasopharynx)؛

حلق دهانی(Oropharynx)؛

بخشی از حلق است. حلق فضای بینابینی میان حفره دهانی و دستگاه‌های تنفس و گوارش می‌باشد.

حلق مجرایی عضلانی-غشایی است که یک منطقه ارتباطی بین ناحیهٔ بینی، حنجره و مری تشکیل می‌دهد. 

حلق دهانی بخشی از گلوست که در قسمت پشتی دهان و در پشت حفره دهان قرار دارد و pgr2شامل یک سوم پشتی زبان، کام نرم، دیواره‌های کناری و پشتی گلو، و لوزه‌ها می‌باشد.

 

حلق حنجره(Laryngopharynx). 

حلق در منطقه‌ای که امتداد مری قرار دارد از اپیتلیوم سنگفرشی غیر شاخ مطبق، و در مناطق نزدیک حفرهٔ بینی از اپیتلیوم استوانه‌ای مطبق کاذب مژکدارِ محتوی سلول های جامی پوشیده‌است.

حلق حاوی لوزه‌ها می‌باشد.

مخاط حلق همچنین غدد بزاقی موکوسی کوچک زیادی در لامینا پروپریای خویش (متشکل از بافت همیند متراکم) دارد.

عضلات منقبض کننده و طولی حلق، در خارج این لایه قرار گرفته‌اند.

 دستگاه بینی انسان:

از دیدگاه کالبدشناسی به برآمدگی‌ای در بدن مهره‌داران که جای قرار گرفتن منخرها است بینی یا دماغ گفته می‌شود. عملکرد سوراخ بینی انجام دم و بازدم است.

مردان نسبت به زنان دارای بینی بزرگ تری هستند و این امر ناشی از تفاوت جنسیتی آنها در نیاز به انرژی است چراکه مردان نیاز به انرژی بیشتر و در نتیجه اکسیژن بیشتری دارند.

بخش خارجی بینی ناحیه برآمده و سطحی است که در وسط صورت قرار دارد و شامل دو بخش است بخش استخوانی ، شامل استخوان های بینی و زایده پیشانی فک بالا و بخش غضروفی که شامل تعدادی غضروف بهم چسبیده است.

استخوان های بینیبینی2

در انسان استخوان خیش (Vomer) بخش پشتی (خلفی) زیرین، تیغه بینی را ایجاد می‌کند. استخوان ومر یکی از استخوان‌های فرد جمجمه است.

خیشدر خط میان‌پیکانی midsagittal line قرار گرفته و با استخوان‌های پروانه‌ای sphenoid، پرویزنی ethmoid، کامی palatine چپ و راست، و بَرواره‌ای maxillary چپ و راست مفصل می‌شود.

بخش قدامی تیغه بینی غضروفی است.

بخش خارجی بینی ناحیه برآمده و سطحی است که در وسط صورت قرار دارد و شامل دو بخش است بخش استخوانی ، شامل استخوان های بینی و زایده پیشانی فک بالا و بخش غضروفی که شامل تعدادی غضروف بهم چسبیده است.

شاخک های بینی

در هر فرد به طور طبیعی، در هر طرف بینی سه بر آمدگی استخوانی در داخل بينی (دیواره طرفی) وجود دارد که در فارسی شاخک و در اصطلاح پزشکي توربینت یا کونکای بينی (TURBINATES OR CONCHAE) ناميده می شوند.

هر شاخک استخوان نازک و پهنی است که روی آن را نسج نرم و مخاط می‌پوشاند و به ترتیب شاخک های فوقانی، میانی و تحتانی نامیده می شوند.

 

 

theme